ارزیابی کفایت اجتماعی در کودکان پیش دبستانی ۳-۷ سال مبتلا به اختلال صرع در مقایسه با گروه شاهد

مقدمه صرع یک اختلال مزمن عصبی است که بر توانایی­های شناختی و رفتاری کودکان اثرگذار است، همچنین عوامل وابسته به صرع ممکن است در کسب کفایت اجتماعی در کودکان، تداخل نماید. هدف مطالعه­ی حاضر، ارزیابی مشکلات رفتاری و شناختی و کفایت اجتماعی در کودکان مبتلا به صرع در مقایسه با کودکان سالم است. روش کار  در این مطالعه­ی توصیفی، 30 کودک 3 تا 7 ساله مبتلا به صرع مراجعه­کننده به درمانگاه مغز و اعصاب اطفال بیمارستان قائم طی سال­های 1388-1390 و30 کودک سالم با خصوصیات جمعیت­شناختی مشابه انتخاب شدند. کفایت اجتماعی، توانایی­های شناختی و خصوصیات رفتاری کودک و اطلاعات جمعیت­شناختی با پرسش­نامه­های مخصوص ارزیابی گردیدند. از آزمون تی مستقل برای مقایسه­ی میانگین نمرات بین دو گروه استفاده شد. نتایج  طبق نمره­گذاری آزمون توانایی­ها و مشکلات و آزمون کانرز، مشکلات رفتاری و شناختی کودکان مبتلا به صرع در زیر­گروه­های علائم هیجانی، مشکلات سلوک، بیش فعالی- عدم توجه، معیار کلی مشکلات و نیز در زیرگروه  بیش­فعالی- تکانشگری، به طور معنی­داری (p<0.05) بیشتر از گروه شاهد بود. بر اساس معیار بلوغ اجتماعی واینلند، کودکان مبتلا به صرع در مقایسه با کودکان سالم، نمرات کمتری کسب نمودند که البته این تفاوت به لحاظ آماری معنی­دار نبود (p>0.05).  نتیجه­گیری  این مطالعه همسو با اکثر مطالعات قبلی نشان می­دهد که کودکان مبتلا به صرع در مقایسه با گروه شاهد، مشکلات رفتاری بیشتری دارند و در خطر بالاتری برای عدم کسب  بلوغ اجتماعی مطلوب می­باشند. بنابراین انجام مداخلات آموزشی و روانشناختی برای حمایت از رشد و تکامل مطلوب روانی-اجتماعی این کودکان، ضروری است.